Η συζήτηση γύρω από την άδεια πατρότητας και την αξιοποίηση των αδειών γονεϊκότητας και από τους γονείς, παρότι εστιάζει στο πολύ σημαντικό ζήτημα της ίσης κατανομής των ευθυνών φροντίδας, αφήνει συχνά έξω από την κουβέντα ένα άλλο “γιατί”: τον αντίκτυπο που έχουν οι άδειες αυτές, όχι μόνο στην ευρύτερη έμφυλη ισότητα, αλλά πιο συγκεκριμένα στην ανάπτυξη των παιδιών και την εξέλιξη της οικογενειακής ζωής.

Η χρήση των αδειών πατρότητας και γονεϊκότητας από τους άντρες φαίνεται να έχει μακροπρόθεσμα οφέλη, όχι μόνο για τη σχέση των μπαμπάδων με τα παιδιά τους, αλλά και για τις μητέρες και για τις σχέσεις των συντρόφων μεταξύ τους.

Πρόσφατη έρευνα του 2019 από τις ΗΠΑ έδειξε ότι, ακόμα και 9 χρόνια μετά από τη λήψη μιας τέτοιας άδειας, τα παιδιά των μπαμπάδων που έμειναν μαζί τους στο σπίτι για 2 τουλάχιστον εβδομάδες μετά τη γέννησή τους ανέφεραν ότι νιώθουν πιο κοντά τους, σε σχέση με τα παιδιά των μπαμπάδων που δεν πήραν άδεια.

Αντίστοιχα, φαίνεται ότι ακόμα και μικρές περίοδοι άδειας πατρότητας μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο διαζυγίου για τα ζευγάρια γονιών, για έως και 6 χρόνια μετά τη γέννηση των παιδιών τους. Χαρακτηριστικό είναι το εύρημα ότι πρόσφατης έρευνας από τη Σουηδία που έδειξε ότι οι μητέρες των οποίων οι σύντροφοι είχαν τη δυνατότητα να πάρουν άδεια πατρότητας μετ’ αποδοχών είχαν λιγότερες πιθανότητες να χρειαστούν αντιβίωση αλλά και αγχολυτική αγωγή κατά τον πρώτο χρόνο ζωής του παιδιού τους.

Παρόμοιες ευρωπαϊκές και καναδικές έρευνες των τελευταίων ετών καταδεικνύουν επίσης ότι οι μπαμπάδες που απουσιάζουν για ένα διάστημα από την εργασία τους μετά τον ερχομό του παιδιού ή των παιδιών τους διατηρούν, σε μακροχρόνια βάση, πιο ενεργή εμπλοκή με την ανατροφή τους και τη φροντίδα του νοικοκυριού και της οικογένειας.

Αυτό συμβαίνει αφενός επειδή οι πατέρες χτίζουν έναν πιο στέρεο δεσμό με τα παιδιά τους και επιθυμούν να αφιερώνουν περισσότερο χρόνο σε αυτά, αφετέρου δε επειδή η συμμετοχή τους στη φροντίδα κατά τις πρώτες εβδομάδες ζωής του παιδιού επιτρέπει και στους ίδιους να εξοικειωθούν με τα νέα αυτά καθήκοντα (τάισμα, αλλαγές πάνας, νυχτερινά ξυπνήματα) και αποτρέπει το φαινόμενο κατά το οποίο μόνο οι μητέρες καλλιεργούν τις απαραίτητες δεξιότητες για την αποτελεσματική επιτέλεση των καθηκόντων αυτών. Σύμφωνα με έρευνες σε χώρες του ΟΟΣΑ, μάλιστα, η διαδικασία αυτή έχει σημαντικό αντίκτυπο στη μελλοντική γνωστική αλλά και ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των παιδιών τους.

Η εμπλοκή των μπαμπάδων ευνοεί, φυσικά, και τη συμμετοχή των συντρόφων τους στην αγορά εργασίας: κατά μέσο όρο, στις οικογένειες όπου ο πατέρας έχει πάρει άδεια μετά τη γέννηση του παιδιού, οι γυναίκες έχουν 7% πιθανότητες να εργάζονται με πλήρες ωράριο -οι αποδοχές των μητέρων, μάλιστα, φαίνεται να αυξάνονται κατά 6,7% για κάθε μήνα άδειας που πήρε ο σύντροφός τους. Τα αποτελέσματα αυτά είναι ιδιαίτερα θετικά όχι μόνο για τη μακροπρόθεσμη οικονομική και κοινωνική κατάσταση των οικογενειών, αλλά και για την περαιτέρω προώθηση της έμφυλης ισότητας στην οικογένεια, την εργασία και τη δημόσια ζωή.

Στέλλα Κάσδαγλη, Συνιδρύτρια Women On Top