Δεν θα έπρεπε να αποτελεί έκπληξη, αλλά τα τελευταία χρόνια η παρατήρηση ότι η ισοκατανομή των ευθυνών φροντίδας στην οικογένεια επιδρά θετικά στην επαγγελματική απασχόληση των γυναικών έχει τεκμηριωθεί και ερευνητικά. Μια νέα έρευνα με τίτλο Gender, Work & Organization, επιβεβαιώνει τώρα ότι οι οικογένειες στις οποίες οι πατέρες συμμετείχαν ενεργά στη φροντίδα των παιδιών, οι γυναίκες είχαν μικρότερες πιθανότητες να υποστούν αρνητικές εργασιακές συνέπειες στο ξεκίνημα της πανδημίας. Συγκεκριμένα η έρευνα απέδειξε ότι μεταξύ των μητέρων που είχαν αναλάβει το 80-100% της φροντίδας των παιδιών τους προ πανδημίας, μία στις δύο εγκατέλειψαν την εργασία τους ή μείωσαν σημαντικά τις ώρες που αφιέρωναν σε αυτήν. Αντίθετα, σε οικογένειες όπου οι μπαμπάδες είχαν αναλάβει 40-60% της φροντίδας των παιδιών, το ποσοστό αυτό μειώθηκε σε 15%. Μάλιστα για κάθε 20% ενασχόλησης του πατέρα με τα παιδιά, η απασχόληση των μητέρων αυξάνεται κατά 3 ώρες την εβδομάδα.
Τα καλά νέα είναι ότι, από την αρχή της πανδημίας, η ενασχόληση των πατέρων με τα παιδιά τους έχει ενταθεί, όχι μόνο στις ΗΠΑ όπου πραγματοποιήθηκε η παραπάνω έρευνα, αλλά και σε πολλές ακόμα χώρες της Δύσης. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, πολλοί πατέρες έμειναν για πρώτη φορά για τόσο καιρό με τα παιδιά τους στο σπίτι και, αναγκαστικά, ήρθαν σε πιο άμεση επαφή με την καθημερινότητα και τις ανάγκες τους.
Φαίνεται λοιπόν ότι, εν μέσω αυτής της απροσδόκητης κρίσης, πολλά ζευγάρια αναθεώρησαν τη συμβατική ισορροπία στην οποία είχαν καταλήξει και υιοθέτησαν μια πιο ισότιμη κατανομή των ευθυνών φροντίδας στο σπίτι. Δεν πρόκειται, η αλήθεια είναι, για κάποια θεαματική αλλαγή (οι εκτιμήσεις για τις ΗΠΑ αναφέρονται σε ποσοστά της τάξης του 10%), πρόκειται όμως για μια μετακίνηση στις κοινωνικές νόρμες που μπορεί να επιφέρει σημαντικά οφέλη για την απασχόληση των γυναικών και, μακροπρόθεσμα, να λειτουργήσει ως καταλύτης για ευρύτερες αλλαγές στην ισότητα των φύλων, στον κόσμο της εργασίας αλλά και το σπίτι.
Το πιο θετικό σημάδι είναι ότι, στις ΗΠΑ, τουλάχιστον, τα δεδομένα δείχνουν ότι πολλοί μπαμπάδες εκτίμησαν αυτή την ευκαιρία να εμπλακούν πιο ενεργά στη ζωή των παιδιών και της οικογένειάς τους. Αρκετοί από αυτούς, μάλιστα, έχουν επιδιώξει και κατορθώσει να τροποποιήσουν την εργασιακή τους καθημερινότητα με τρόπο που τους επιτρέπει να διατηρήσουν, ακόμα και μετά τη λήξη των lockdowns, αυτή την επαφή.
Η δυνατότητα εξ αποστάσεως εργασίας αλλά και η αναπόφευκτη αναμέτρηση πολλών εργοδοτών με τις εξελισσόμενες ανάγκες των εργαζόμενών τους, σε σχέση με τη συμφιλίωση της ιδιωτικής και της επαγγελματικής τους ζωής, έχουν συμβάλει και συνεχίζουν να συμβάλουν προς αυτή την κατεύθυνση. Ας ενισχύσουμε κι εμείς την αλλαγή, αναθεωρώντας συνειδητά τις προτεραιότητες και τις αξίες που μας οδηγούν στην εξισορρόπηση των υποχρεώσεών μας, διεκδικώντας τις αντίστοιχες πολιτικές και λειτουργώντας ως πρότυπα για τους συναδέλφους και τις συναδέλφους μας, σε σχέση με τη δυνατότητά τους να επιτύχουν έναν πιο ισορροπημένο και συμπεριληπτικό τρόπο δουλειάς.